Woensdag 11 juni, San Diego - Phoenix

Ook vandaag moeten we weer om 8 uur in de bus zitten. Na een heerlijk ontbijt van verse vruchten, yoghurt, serials en 4 mini-muffins hebben we enige stress om alles op tijd in orde te krijgen.  Bizar om te merken hoe even buiten San Diego landschap en klimaat al snel veranderen; het wordt steeds droger, de vegetatie verandert van groen in bruin en van dichte bosschages in hier en daar een plukkie. Dan komen wij in Imperial Valley en het is heel vreemd om te zien dat hier (in een soort van woestijn) van alles verbouwd wordt; katoen, citrusvruchten, mais. Er zijn farms met runderen, middenin de woestijn! Ons hotel bevindt zich in Scottsdale; dat is in hetzelfde deel als waar onze familieleden Elinor and Ed, wonen.    Om 17.30 uur worden we opgehaald door Elinor en Ed en zij lijken geen steek ouder dan toen wij hen in 2009 voor het laatst zagen. Zij hebben een heerlijk maaltje voor ons gemaakt van steak, asperges met Hollandaise saus en een heel speciaal gerecht met bonen, gehakt en allerlei andere ingredienten. En koffie met buttercake toe. Uiteraard hebben we de laatste nieuwtjes uitgewisseld en de vriendschap versterkt. Elinor is inmiddels 71 jaar en nog steeds fulltime aan het werk. Elk jaar zegt ze met pensioen te gaan, maar dan kan ze niet al die leuke dingen doen waar zij zo van houdt. Eenmaal voor de deur van hun huis toont zij ons haar laatste aanwinst: een witte Mustang Convertible. Echt helemaal geweldig!!! En hiermee heeft zij ons ook weer naar het hotel teruggebracht, zoals het hoort; de mannen achterin en ik naast Elinor.... 

Dinsdag 10 juni, San Diego - Seaworld

Vandaag weer vroeg uit de veren, want we willen naar Seaworld en daar willen we zo lang mogelijk van genieten. We hebben met korting onze kaartjes kunnen bemachtigen en dat scheelt al met al toch 20 dollar per persoon. Ter vergelijking: 5 dollar is 4 euro. Het hotel heeft een shuttle ter beschikking om ons naar Seaworld te brengen en weer op te halen.

We zijn er om 10 uur en dan horen we een bekend lied door de luidspeakers schallen en we zien dat iedereen stil staat met de rechterhand op het hart gedrukt. Het is het Amerikaanse volkslied en het komt ons Nederlanders wel heel vreemd voor om zo veel vaderlandsliefde te zien, maar het heeft toch wel wat, moet ik zeggen.

Later op de dag, als we bij de show zitten van Shamu (de orka), beleven pa en ik een toch wel genant moment. Ik hoor de dame door de micofoon praten en ik vang alleen het laatste gedeelte op; namelijk dat we moeten gaan staan en zo por ik pa in zijn zij en zeg dat hij moet opstaan. Er wordt luid geapplaudisseerd en als ik om mij heen kijk, kom ik tot de ontdekking dat het hele stadion zijn dank en eer betuigt aan de militairen, die net als pa en ik, opgestaan zijn..... Enfin, we zijn maar domme toeristen en trouwens... iedereen heeft zo zijn eigen privé-oorlog uit te vechten ;-)

Het is niet echt heel druk in Seaworld en gelukkig ook niet al te warm. We hebben mooie en ook heel leuke shows gezien. Om 18 uur worden we weer opgehaald door het hotelbusje en we kunnen zo aanschuiven bij de Happy Hour van het Crowne Plaza Hotel.

Niet al te laat naar bed, want morgen weer vroeg op. Dan voert de reis ons naar Phoenix, 700 km dwars door de woestijn (Imperial Valley, vreemd genoeg het op een na belangrijkste agriculture-gebied).

Maandag 9 juni, Los Angeles - San Diego

In de vroege ochtend op weg van LA naar San Diego (SD), een van de meest zuidelijke steden van de VS, o.a. bekend om zijn dierentuin en Seaworld. SD wordt door de Amerikanen zelf als een van de aantrekkelijkste steden gezien, door de relaxte sfeer en de aangename temperatuur.

We maken een stop in het kunstpark Balbao, met musea en exotische tuinen. Er staan heel mooie, oude gebouwen en vijvers met waterlelies. Het ziet er allemaal even verzorgd en fleurig uit en er heerst een serene rust.

Daarna bezoeken we Old Town, San Diego State Historic Park; een dorp in volledig oude stijl. Natuurlijk met veel Spaanse en Mexicaanse invloeden. Daarna voert de tocht ons naar Coronado Island; een schiereiland voor de meer welgestelden in deze regio. Hier krijgen we een prachtig uitzicht op de skyline van SD. Het noordelijk deel van Coronado wordt in beslag genomen door de Amerikaanse Navy.

Op onze rondrit zien we in een baai het oudste zeilschip ter wereld liggen: The Star of India (150 jaar oud). Deze wordt nog steeds te water gelaten bij speciale gelegenheden. Iets verderop ligt een enorm vliegdekschip, het Midway Aircraft Carrier Museum, met een dek vol helicopters, straaljagers en vliegtuigen.

Dan gaan we langzamerhand richting hotel. Morgen staat er een vrij in te vullen dag op het programma en ik wil pa graag meenemen naar Seaworld.

Zondag 8 juni - Los Angeles

Op de eerste echte vakantiedag staat er een stadstour op het programma, waarbij de belangrijkste highlights op de korrel kunnen worden genomen. Het is alleen nog heel erg vroeg en dat te zamen met het feit dat het zondagmorgen is, zorgt er voor dat het nog heel erg rustig is in LA en zeker ook in de duurste winkelstraat van Beverly Hills, Rodeo Drive; bekend uit de film Pretty Woman, waar Julia Roberts naar buiten wordt gekeken omdat zij niet voldoet aan het beeld van de chique tantes die daar doorgaans de trottoirs bewandelen. En inderdaad zijn er alleen maar winkels van Dior, Todd's, Valentino en Chanel, Dolce & Gabbana, Versace, Porsche Design en vele andere niet te betalen merken. Maar ach, beter voor onze portemonnee dat ze dicht zijn.

Daarna een bezoekje downtown LA. We worden gedropt in de buurt van het Music Center 'Performing Arts Center of LA County'. Iets verderop staat het moderne Walt Disney Concert Hall.

Daarna voert de tocht ons naar een Mexicaans marktje (in de Olvera Street), dat daar al sinds 1930 plaatsvindt. El Pueblo de Los Angeles (ofte wel Olvera Street) is het oudste stadsdeel van LA en ligt in het hartje van de stad. LA werd in 1781 gesticht door een groep Spaanse kolonisten, op de plek waar zich nu Olvera Street bevindt. In deze straat staat een aantal historische huizen, waaronder het oudste gebouw van LA, Avila Adobe.

In de late ochtend worden we afgezet aan de achterkant van het LA Dolby Centre. We wandelen de hoek om en staan meteen op Hollywood Boulevard. De stoepen zijn bezaaid met de famous stars; dit is dus wat men bedoelt met 'The Walk of Fame'. Het is niet een heel nette en dure straat en tegenwoordig liggen er meer dan 2.500 namen van sterren.

Als het merendeel van de groep naar de Universal Studio's gaat, worden wij met de rest afgezet op Santa Barbara Beach. Hier zijn Pa en ik al geweest, maar dat mag de pret niet drukken. We gaan naar Third Street, een heel gezellige straat waar heel veel toeristen lopen en waar kunstenaars, musici en andere talentvolle mensen hun kunsten vertonen.

Als we met 2 dames van onze groep terecht komen bij een Grieks restaurant zie ik vlakbij een aantal mensen op straat dansen. Ik probeer te achterhalen welke dans het is en ik herken wel iets van Lindyhop, swing en blues, maar helemaal hetzelfde is het niet. Natuurlijk kan ik het niet laten om even een praatje te maken en binnen de kortste keren sta ik ook te swingen. Het blijkt dat zij gewoon improviseren en zich laten leiden door de muziek. De aanvoerder van de groep dansers is een grote, zwarte man die geweldig kan leiden en het is een plezier om hem te volgen.

Uiteindelijk is het tijd om naar de bus te gaan en die brengt ons weer naar het hotel.

Zaterdag 7 juni, Los Angeles

De eerste uren geslapen als een marmot, maar helaas vroeg wakker.

We hebben vandaag de dag aan onszelf en dat komt goed uit, want ik heb nog een paar dingen te regelen. Ik wil voor ons allebei een telefoonkaart kopen, zodat we elkaar zonder al te veel kosten kunnen bellen in geval van nood. Helaas blijkt dit een te simpele gedachte, want een dergelijke kaart past niet in de telefoons die ik meegenomen heb. Na heel veel gesteggel in een supermarkt worden we naar een andere winkel gestuurd en daar is meer kennis van zaken. Een zeer vriendelijke jongeman zorgt er voor dat ik voor niet al te veel geld eigenaar word van 2 eenvoudige telefoons en 20 euro beltegoed en nu is het zoeken alleen nog maar naar een verloopstekker voor het opladen van al mijn elektronica.

's Middags maken we kennis met onze reisleidster, Rita Ericsson, en de andere reizigers.

Rita is een vrouw van 62 jaar, die geboren is in Zwitserland, in de jaren zeventig 3 jaar in Nederland heeft gewoond, en nu al weer heel wat jaren in Amerika haar domicilie heeft. Wij zijn haar eerste Nederlandse groep van dit jaar en af en toe merken we dat zij naar woorden moet zoeken, maar we kunnen haar heel goed verstaan en begrijpen wat zij zegt. Haar woordkeuze leidt wel regelmatig tot hilariteit en gelukkig kan Rita zelf hier ook wel om lachen.

Na het avondeten ga ik in de bar van het hotel aan het blog werken en ik ben helemaal verbaasd dat het gaat zoals het moet, hoewel het uploaden van de foto's nogal wat voeten in de aarde heeft.

Ik ben trouwens de enige die in de bar zit, iedereen is al naar bed. Wel jammer, een beetje gezelschap lijkt me wel leuk.

Morgen staat er een stadstour op het programma en we worden om 8.30 uur in de bus verwacht.

Vrijdag 6 juni, Amsterdam - LAX

Vandaag is het zover! We gaan op reis...

We vliegen om 10 uur 's morgens en we dienen ongeveer 3 uur van te voren aanwezig te zijn.

Ondanks alle voorbereidingen kom ik toch nog tijd te kort en het is al later dan gepland als ik naar Herman rijd om hem op te pikken. Ik zie hem nog niet staan, dus ik loop naar zijn huis om aan te kloppen, maar al wie er opendoet, geen Herman. Maar ja, hij is ook een beetje doof, dus dan maar even telefoneren, maar ook daar reageert hij niet op. Na ongeveer 10 minuten bellen, schreeuwen, tikken en kloppen, loop ik naar mijn auto toe en rijd de straat weer uit. En daar zie ik Herman staan, op een voor mij geheel vreemde hoek. Enfin, hij zit en we rijden naar mijn broer Ed in Aalsmeer. Hij brengt ons verder naar Schiphol en zorgt dat de auto veilig geparkeerd staat op zijn terrein.

Alles gaat verder goed en rond 10.25 uur zitten we in de lucht voor een ongeveer 10,5 uur durende vlucht naar LAX (het gebied rond het vliegveld van Los Angeles).

Ondanks onze weerstand tegen zo'n lange zit, valt het al met al reuze mee. We worden goed gelaafd door de KLM en om 12 uur locale tijd staan we weer met onze voetjes op vaste bodem.

Het is in Nederland 9 uur later dan in LA.

We worden met een shuttlebus gratis naar ons hotel vervoerd en daar kunnen we een beetje acclimatiseren. LAX is niet bijzonder mooi en er is weinig te beleven, dus we besluiten onze tijd goed te besteden en we pakken de Blue Bus naar Santa Barbara Beach en Herman werpt zijn eerste blik op de Pacific. We lopen de pier af en we genieten van het uitzicht, het mooie weer en het feit dat we zo'n beetje 10.000 km van huis verwijderd zijn, maakt het allemaal wel heel onwerkelijk.

's Avonds gaan we eten bij Dennis, een restaurantketen die we de rest van de vakantie ook regelmatig tegenkomen, en we bestellen natuurlijk weer veel te veel. Ik was even vergeten hoe groot de porties ook alweer zijn in Amerika.

De vermoeidheid begint rond 20 uur wel toe te slaan en bijna slaapwandelend gaan we terug naar het hotel en duiken onze koffer in. Als ik het goed geteld heb, zijn we dan zo'n dikke 20 uur in touw geweest.

Morgen komt de rest van het reisgezelschap en hebben we nog een dagje voor onszelf.