Voor vandaag staat Sequoia National Park op het programma.

Om 7.50 uur rijden we weg en we volgen een mooie route door een landbouwgebied, alweer middenin de woestijn. Het land wordt door irrigatie bewaterd en Pa en ik vragen ons af hoe en waar het water voor al die gewassen aangeleverd wordt. We horen niet anders dan dat het dit jaar heel droog is en als al die bomen en struiken dan ook nog te drinken moeten hebben.... Natuurlijk moet er een dam of andere voorziening zijn, anders lukt dat ook niet.

Het park ligt behoorlijk hoog en dat merk je dan ook gelijk aan de temperatuur. Het is aangenaam zonnig en niet te heet. Al gauw ontdekken we tussen de ook niet geringe Pandarosa-dennenbomen een aantal sequoia's. Dit zijn reusachtige bomen die ook wel mammoetbomen genoemd worden. Sommige zijn al 2000 jaar oud, 30 tot 33 meter in omvang, 12 meter in diameter en tussen de 80 en 84 meter hoog. Je vraagt je af wat die bomen zouden kunnen vertellen als ze monden en ogen zouden hebben? In de nabijheid van die bomen voelen wij ons maar nietig en Pa zegt dat hij opnieuw het woord 'u' in zijn vocabulaire opneemt!

De Pandarosa-dennenbomen dragen heel grote dennenappels, zo groot als we die in Europa niet tegenkomen.

We hebben lekker rustig de tijd om te picknicken en alles goed te bekijken en te genieten van de natuur. Om 15 uur rijden we terug naar ons hotel. Althans dat idee heb ik nog een tijdje. Maar dat verandert gestaag als Rita begint te vertellen over wat er morgen op het programma staat. In eerste instantie hoor ik dat aan, maar langzamerhand begin ik mij wat ongemakkelijk te voelen. En dat gevoel wordt alleen maar sterker door alles wat Rita nog meer over morgen vertelt. En dan zie ik ook nog de verkeersborden 'Fresno' en 'Yosemite' langs de weg staan. Dit is foute boel....
Ik kan mijn 'onbehaaglijke' gevoel niet langer negeren en tegen beter weten in vraag ik mijn buurvrouw of wij wel terug gaan naar ons hotel. 'Nee', luidt het oordeel. 'We hadden maar 1 nachtje in Visalia!!!'
Shit, onze koffers staan nog in het hotel.... Als ik het aan Rita vertel, denkt zij dat ik een grapje maak, maar ik ben bloody serious. Dit heeft Rita in haar lange loopbaan als tourguide nog niet eerder meegemaakt en zij vertaalt dit als: 'Now I have seen it all'.

Dat dit heeft kunnen gebeuren is echt een samenloop van omstandigheden: tot nu toe hebben we bijna overal 2 nachten geslapen en ik heb Rita niet horen vertellen dat we maar 1 nacht zouden blijven. Toen wij 's ochtends als laatsten bij de bus aankwamen, echter ruimschoots op tijd, zat iedereen al in de bus en de bagageruimte was dicht. Ik heb niemand met koffers gezien, maar die waren dus al ingeladen.

Tja, gelukkig zijn we maar 45 miles van Visalia vandaan, maar een taxi heen en terug kost al gauw 300 dollar. Dat is wel heel veel geld en daar komt ook nog een extra dag voor het hotel bij. Enfin, Rita heeft het hotel gebeld en de man die ons ingecheckt heeft, is bereid om tegen een vergoeding van 150 + tip naar Fresno te rijden en onze koffers af te leveren. En daar moet hij nog de koffers voor inpakken ook ;-) En als klap op de vuurpijl hoeven we ook geen dag extra te betalen...

Nou, daar zit ik dan, dit verhaal te schrijven en te wachten totdat hij rond 23.45 uur de bagage komt afleveren... Mijn iPad heb ik bij me, mijn kabeltjes en snoertjes voor het overzetten van de foto's op het blog echter niet. Dus de foto's volgen nog.

En morgenochtend om 5.30 uur op en om 7.30 uur in de bus.... Dat wordt een lekker lang dagje!