Allereerst wil ik jullie allemaal bedanken voor de spontane reacties. Ik heb tijdens deze reis te weinig tijd om iedereen persoonlijk een berichtje terug te sturen, maar weet dat ik het heel leuk vind om van jullie thuis te horen. Dus blijf vooral doorgaan..... Er ligt alweer een mooie dag voor ons: Arches National Park en Canyonlands.Arches staat bekend om zijn verzameling van ongeveer 2000 bogen en ramen. De parken van gisteren en vandaag zijn voor mij ook nieuw en dat maakt het voor mij nog leuker, hoewel het me nog niet 1 keer heeft verveeld om iets voor de 2de keer te zien. Dat komt ook omdat Pa zo zichtbaar geniet en maar geen woorden kan vinden om te beschrijven wat hij ziet. Hij is in een constante staat van verbazing..... Maar dat geldt voor mij ook. Er zijn bijna geen superlatieven meer te bedenken om goed te verwoorden wat je ziet. En het eind is nog lang niet in zicht! Vanmorgen om 8 uur eerst naar de Moabse supermarkt gegaan en daar inkopen gedaan voor het ontbijt en de lunch. Het is de bedoeling om te picknicken in Canyonlands. De eerste stop in Arches is bij the Balanced Rock (lijkt een beetje op ET); een hoge rots met een 'dun nekje' en daarbovenop nog een enorm rotsblok. De verwachting is dat door erosie de nek steeds dunner wordt en dat uiteindelijk de top naar beneden zal vallen. Maar ik denk niet dat wij daarop moeten gaan wachten. Dat kan gerust nog een miljoen jaar duren. Het meeste van wat we tot nu gezien hebben aan rode rotsformaties bestaat uit een relatief zacht zandsteen en wat opvalt is, dat het allemaal onder je ligt. In Europa heb je de bergen, die staan op hetzelfde niveau als jij en steken de lucht in, maar in Amerika sta je op een plateau en je kijkt steeds naar beneden. Door wind, water en zand is alles geërodeerd en uitgesleten. Dat geldt echter niet voor de rotsen in Arches, deze gaan ook gewoon de lucht in. Na Balanced Rock rijden we door naar the Double Arches en de 'windows'. Arches zijn bogen en windows zijn het nog net niet. Naar de Double Arches is het laatste stukje nog een hele toer en ik laat Pa achter en ga zelf naar boven. In mijn enthousiasme ga ik tot het uiterste puntje om zo naar de andere kant van de berg te kunnen kijken. Maar als ik naar beneden wil, merk ik dat dit nog niet zo simpel is. Een man naast mij merkt merkt mijn onzekerheid en hij helpt mij om de eerste 'sliding' te maken en een andere man die onder mij staat, neemt het stokje over en zet me weer veilig op mijn voetjes. Oef, ik merk wel dat ik ook geen 18 meer ben! Na deze beproeving nog snel naar de 'windows', want dat mogen we natuurlijk ook niet missen. Ook hier is het uitzicht weer prachtig en even later gaan we naar Delicate Arche, maar die is nog zo ver weg dat het lijkt of het een heel klein boogje is. Als laatste naar Park Avenue, een werkelijk prachtige 'laan' met imposante 'gebouwen. Het is nu bijna 1 uur in de middag en we krijgen trek. Wij rijden richting Dead Horse Point State Park (in het oosten van de staat Utah). De naam Dead Horse Point komt uit de 19de eeuw. Lokale cowboys gebruikten dit uiterste puntje van het plateau als natuurlijke paardenkraal. Men jaagde wilde paarden op totdat deze niet meer verder konden. De beste paarden werden getemd en verkocht. Achtergelaten paarden werd de vrijheid geboden. Volgens een legende is het een keer voorgekomen dat de opgesloten paarden bovenop het rotsplateau aan hun lot zijn overgelaten. De wilde paarden stierven door gebrek aan water. Het park dankt zijn naam aan dit oude verhaal. Op één plaats is het rotsplateau waarop het park ligt nog geen 30 meter breed, waardoor het verder gelegen deel als een soort van schiereiland in het landschap staat. Hier nuttigen wij onze lunch. Dead Horse Point is één van Utah's meest spectaculaire uitzichtpunten over de Canyonlands. Op de foto zie je knalblauw water; hier wordt kalium gewonnen en ik weet het niet helemaal meer goed te reproduceren, maar het heeft ook iets te maken met kunstmest. Aan het water wordt onkruidverdelger toegevoegd, waardoor het hemelsblauw wordt. Dit middel zorgt ervoor dat het water sneller verdampt en bij dat proces blijft kunstmest over? We zijn al voor 4 uur terug in het hotel en iedereen gaat even lekker zijn eigen gang. Ik moet op jacht naar geheugenkaarten voor zowel de video- als de fotocamera. Gelukkig is er een fotowinkel in Moab en kan ik weer fijn foto's en films maken. Morgen weer om 7.45 uur in de bus en dan gaan we naar Bryce.